اشکال ما آدمها این است که ؛
هر کدام به روش خود یکدیگر را دوست داریم،
گاهی ظالمانه، گاهی خودخواهانه، گاهی مغرورانه، 
گاهی مالکانه و نیز گاه عمیقاً عاشقانه... 
و چقدر در راه و روشهای خود در نهایت دوست داشتن
قلب یکدیگر را می شکنیم و احساس یکدیگر را جریحه دار
میکنیم.
وقتی پای رفتن پیش می آید تازه به این فکر می افتیم که
کجای کار ما
اشتباه بود! 
رفتن همیشه با یک خداحافظی اتفاق نمی افتد.
گاهی رفتن در انبوهی از ماندن و بودن است...

امروز....
اگر تنها می توانی یک چیز باشی،
مهربان باش...